Observationes nonnullae de ovorum ranarum segmentatione / auctore Maximilano Schultze.

  • Schultze, Max Johann Sigismund, 1825-1874.
Date:
[1863]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Observationes nonnullae de ovorum ranarum segmentatione / auctore Maximilano Schultze. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    7/24 (page 5)
    tationis momentum quum certis rationibus praesciri atque praefiniri nequeat, necesse est, ne occasio amittatur, oculos quam acerrime in ovorum super- ficiem convertere, quo negotio oculi valde fatigantur. Quae quum ita sint haud scio an milii contigerit, ut re vera primas quibus initium segmentationis indicatur mutationes accurate cognoscerem. Primum autem quod animadverti stadium, figura 1 adumbratum, omnibus iis antecedit, quae ante me viri docti observaverunt. Tenuem vides et brevissimum sulcum in media nigri vitelli superficie, ab initio tenerrimis ut videtur radiis ornatum. Paullo post sulcus usque ad aequatorem ovi prolongatur sed tardo incessu. Cum incremento sulci rugae et plicae, initio radii in modum dispositae, augentur et, sulco ad aequatorem ovi usque promoto. „ coronam plicarum ad summam perfectionem pulchritudinemque pervenisse con- sentaneum est, sicut in fig. 2 delineavi. Raro evenit ut nullum plicarum vestigium in primo segmentationis stadio videre potuissem. Nunquam vero ante sulci primi initium plicas et plicarum vestigia observavi, quae Reichertus descripsit, quibus quidem segmentationem praeparari putat. Plerumque plicae angulis rectis vergunt ad sulcum, paribusque fere intervallis inter se distant; passim ita congregatae sunt, ut duae vel tres unum in punctum inclinentur. Numerus earum haud parvus esse solet, in utraque enim sulci parte sexagenae vel centenae apparent. Incisuris plus minusve profundis inter se disiunctae pectinis in modum sulcum versus prominent. Saepenumero observare potes latam quandam plicam incisuris minoribus quasi secundariis dissectam, vel profundam quandam incisuram extrinsecus quasi irradiantem in plures minores incisuras, quae angulis acutis cum illa cohaerent (cf. fig. 3). Quo profundior fit atque latior primus vitelli sulcus, eo magis plicae minores inter se confluunt. Qua re numerus earum minuitur. Mox quum ambo vitelli semiglobi paullatim appropinquantur, ita ut sulcus interiacens, initio lato intervallo dehiscens, magis magisque evanescere videatur, pii-